可是前身住寺僧,未经行处恰如曾。松杉夹径当前导,莫惜纶巾冒雨行。
晴岚羃羃水潺潺,归步花光夹道间。中竺已游游下竺,冷泉亭畔更登山。
红满园亭绿满郊,愁风愁雨岂天教。留将画舫临湖侧,认取青帘出杏梢。
布地黄金间碧疏,归依大士摄心初。功名骨相元何有,身口业中除得无。
惊人诗句任人嫌,诗得春来思转添。莫道诗翁太奇崛,思如春溜泻层檐。
玉勒金鞍问宝装,少年有意竞春忙。不妨系日宽门禁,安得长绳尔许长。
晴即飞尘雨即泥,乍教泥滑得行迟。贪看花处篮舆舞,静得句时流水知。
明时与物总为春,乐处陶陶即是真。胜赏不妨閒信马,名园莫问属何人。
诗翁作意与春期,寒食翁来春合知。不是春工浑忘却,好题诗是雨游时。
天竺精庐晻霭中,篮舆初歇袖初通。回时管胜来时节,屋角微微转相风。