休道这边与那边,得时何更有枯偏。
有为皆是梦,梦中明白体如然。
翠竹山茶映落霞,猿啼鹊噪道谁夸。
一叶坠时秋遍界,春风微动一时花。
十方世界口相吞,不断圆音说普门。
唯有普庵知说处,一个穷人不著裈。
病在己而过在师,脱师离己闷胡芦。
从前学解皆忘却,撞头磕脑愈心粗。
五家示派乱纵横,未到玄门语默争。
诳谤自招无间业,直须全体坠深坑。
悟人寂寂心寥廓,迷者忙忙到处错。
普观迷悟实无因,祇这如来大圆觉。
老卢得了不传衣,后代儿孙切莫疑。
衣法亲传两不是,心心心印了无知。
昨夜三更日卓中,满天星斗雨蒙蒙。
三门佛殿相携手,要去西天路不通。
戴起枯髅撞眼睛,烧香设拜甚精勤。
一盲引众谁人会,赚误世间多少人。
达磨西来脑搭披,少林久坐若顽痴。
如斯显赫非今古,唐土生灵谁得知。